یادداشت ویژه به مناسبت درگذشت ناصرحجازی - خداحافظ گلبرگ مغرور
ناصر حجازی اسطوره ای بود که اعتبارش
از مردم گرفت و تا آخرین روزهای عمر فراموش
نکرد، محبوبیتش را مدیون چه کسانی
است.
نفرین بر سرطان! نفرین بر مرض لاعلاجی که پیر و جوان
نمی شناسد، نفرین بر مرضی که بر جان ناصر حجازی،
اسطوره فوتبال ایران افتاد. اسطوره ای که اعتبارش از
مردم گرفت و تا آخرین روزهای عمر فراموش نکرد،
محبوبیتش را مدیون چه کسانی است.
حجازی در طول دوران بازیگری، به تمام افتخاراتی که یک
بازیکن آسیایی می تواند دست یابد، رسید. او همراه با تیم ملی
ایران، قهرمان جام ملت های آسیا و بازی های آسیایی شد و
حضور در المپیک و جام جهانی را تجربه کرد. همراه با تیم
باشگاهی اش هم، قهرمان آسیا و لیگ تخت جمشید شد.
اما عناوین و افتخارات متعدد، برای اسطوره شدن کافی نیست.
برای اینکه بتوانی دل های مردم را تسخیر کنی، باید دغدغه هایت،
دغدغه های مردم باشد.
او مصداق مرد همیشه معترضی بود که بدون مصلحت اندیشی،
از «حق» و «حقیقت» دفاع می کرد. حجازی در دوران
مربیگری اش، با استقلال قهرمان لیگ و نایب قهرمان آسیا شد و
اگر می توانست کمی چشم هایش را ببندد و اهل سازش باشد،
سال های بیشتری را روی نیمکت تیم محبوبش می گذراند. اما
او اعتبار و محبوبیتش را فدای این چیزها نکرد و به همین خاطر
«ماندگار» شد.
حجازی حتی در روزهایی که به بستر بیماری افتاد، صراحت کلامش
را از یاد نبرد و در پاسخ به یکی از مسئولان که به او وعده کمک
داده بود، گفت: من آن گلبرگ مغروم که می میرم ز بی آبی/ ولی با
خواری و ذلت پی شبنم نمی گردم....
هیچ کس نمی خواست باور کند ناصر حجازی، ستاره خوش لباس و
جذاب فوتبال ایران، اینگونه تمام شود. نفرین بر این مرض لاعلاج!
بنا به گزارش منابع خبری، درحالیکه قرار بود مراسم تشییع و خاکسپاریِ
این ورزشکار و قهرمان ملی، روز سه شنبه در تهران برگزار شود،
خانوداه مرحوم حجازی اعلام کردند که جهت انجام هماهنگی‌های لازم
و حضور هواداران خارج از تهران، مراسم تشییع پیکر ناصر حجازی
چهارشنبه صبح از مقابل ورزشگاه شهید شیرودی (امجدیه) تهران
برگزار خواهد شد.
سید حسن خمینی نماز ناصر حجازی را پس از انجام مراسم
غسل و کفن می خواند.
روحش شاد و یادش گرامی
